Wstęp (przed ołtarzem)
Tę Drogę Krzyżową odprawiamy w szczególny sposób z Matką Bolesną. Chcemy się modlić modlitwą Kościoła – Stabat Mater Dolorosa.
Matko Bolesna, Ty jesteś jedyną Mistrzynią, która może nas nauczyć prawdziwej miłości Boga i bliźniego.
Prosimy Cię, abyś poprowadziła nas drogą Twego Syna, objaśniła nam jej tajemnice i pobudziła do prawdziwej miłości Jezusa i bliźniego.
Stabat Mater dolorósa
iuxta crucem lacrimósa,
dum pendébat Fílius.
Stała Matka Boleściwa
obok krzyża ledwo żywa,
gdy na krzyżu wisiał Syn. 
Stacja I
Pan Jezus skazany na śmierć
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Prawdopodobnie Maryja była świadkiem wydania niesprawiedliwego wyroku przez Piłata. Jakże musiała przeżywać podłość i tchórzostwo Piłata, wielką niesprawiedliwość tego wyroku i okrzyki tłumu, żądające śmierci Chrystusa!
Bóg Ojciec chciał tego – dlatego i Ona pokornie przyjęła wyrok, który powinien być wydany na mnie.
Cuius ánimam geméntem,
contristátam et doléntem
pertransívit gládius.
Duszę Jej, co łez nie mieści,
pełną smutku i boleści,
przeszedł miecz dla naszych win. 
Stacja II
Pan Jezus bierze krzyż na swe ramiona
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Pan Jezus przez przyjęcie krzyża sprawił, że przestał on być hańbiącą karą. Maryja pogodziła się z wolą Boga sprawiedliwego, dzięki temu wyprosiła dla mnie łaskę przyjęcia krzyża.
O quam tristis et afflícta
fuit illa benedícta,
mater Unigéniti!
O, jak smutna i strapiona
Matka ta błogosławiona,
której Synem niebios Król! 
Stacja III
Pan Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Pochód posuwał się ciasnymi uliczkami Jerozolimy. Maryja nie mogła być blisko Skazańca. Zapewne tylko przez zatrzymanie się ludzi zrozumiała, że Syn Jej upadł. Bardzo pragnęła Mu pomóc, ale była bezsilna.
Podobna sytuacja może zaistnieć dzisiaj, gdy poddaję się pokusom. Ona chciałaby mi pomóc, ale ja nie chcę Jej pomocy.
Quae moerébat et dolébat,
pia Mater, dum vidébat
Nati poenas íncliti.
Jak płakała Matka miła,
jak cierpiała, gdy patrzyła
na boskiego Syna ból. 
Stacja IV
Pan Jezus spotyka swą Matkę
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Dopiero po wyjściu z ciasnych uliczek, za bramą, Maryja mogła zbliżyć się do Jezusa. On i Ona czekali na tę chwilę od dawna, od przepowiedni Symeona. Brakuje słów na wypowiedzenie tego, co powiedzieli sobie spojrzeniami.
Dzisiaj Ona chciałaby spojrzeć głęboko w moje oczy. Ileż może dać mnie, grzesznikowi, Jej spojrzenie... Matko Bolesna, proszę, zajrzyj do dna mojej duszy.
Quis est homo qui non fleret,
Matrem Christi si vidéret
in tanto supplício?
Gdzież jest człowiek, co łzę wstrzyma,
gdy mu stanie przed oczyma
w mękach Matka ta bez skaz? 
Stacja V
Szymon Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Ona – gdyby mogła – jakże chętnie zastąpiłaby Szymona! Jak Jej przykro, że on czyni to tak niechętnie, ociągając się. I jakaż Jej wdzięczność, gdy pod wpływem łaski Szymon się zmienia.
Ona mnie także będzie wdzięczna za każdą pomoc, którą okażę Jezusowi w bliźnich.
Quis non posset contristári,
piam Matrem contemplári
doléntem cum Fílio?
Kto się smutkiem nie poruszy,
gdy rozważy boleść duszy
Matki z Jej Dziecięciem wraz? 
Stacja VI
Weronika ociera twarz Panu Jezusowi
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Z grona niewiast jedna tylko zdobyła się na odwagę i okazanie współczucia czynem – Weronika. Powinienem zrozumieć, że teraz Ona, Matka Bolesna, w wielu wypadkach chce posłużyć się mną.
Pro peccátis suae gentis
vidit Iesum in torméntis,
et flagéllis súbditum.
Za swojego ludu zbrodnię,
w mękach widzi tak niegodnie,
zsieczonego Zbawcę dusz. 
Stacja VII
Pan Jezus drugi raz upada pod krzyżem
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Wyczerpanie Jezusa, którego skutkiem jest drugi upadek, przeszywa Jej serce na nowo.
Moje powroty do tych samych grzechów mogą być odpuszczone dzięki łaskom, wysłużonym przez drugi upadek Jezusa i dzięki cierpieniom Jej Serca.
Ona pragnie, abym teraz podniósł się, zrobił prawdziwe postanowienie poprawy, starał się zrozumieć, jakie są powody tych upadków i usunął je ze swego serca.
Vidit suum dulcem Natum
moriéndo desolátum,
dum emísit spíritum.
Widzi Syna wśród konania,
jak samotny głowę skłania,
gdy oddawał ducha już.
Stacja VIII
Pan Jezus pociesza płaczące niewiasty
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Jakże mizerne i nędzne były pocieszenia niewiast w stosunku do cierpień Jezusa. Ale ani Pan Jezus, ani Maryja nie wzgardzili ich dobrą wolą.
Jeśli z pokorą zechcę Jezusa pocieszyć, także moje uczucia zostaną przyjęte. Mogę przecież w każdej chwili łączyć się z Nim duchowo, aby Mu wynagrodzić za grzechy własne i innych.
Eia, Mater, fons amóris
me sentíre vim dolóris,
fac ut tecum lúgeam.
Matko, coś miłości zdrojem,
spraw, niechaj czuję w sercu moim
ból Twój u Jezusa nóg. 
Stacja IX
Pan Jezus trzeci raz upada pod krzyżem
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Pochód niemiłosiernie przyspiesza. Jezus znowu upada. Jak wtedy Maryja pragnęła Mu pomóc, tak teraz pragnie wyrwać mnie ze zniechęcenia do życia, do czynienia dobra, do znoszenia bliźnich. Powinienem przyjąć Jej pomoc. Z Nią na pewno będę mógł przezwyciężyć siebie.
Fac ut árdeat cor meum
in amándo Christum Deum,
ut sibi compláceam.
Spraw, by serce me gorzało,
by radością życia całą
stał się dla mnie Chrystus Bóg.
Stacja X
Pan Jezus z szat obnażony
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Maryja widzi, jak zdzierają z Niego szaty, jak otwierają się rany. Krew zaczyna spływać obfitymi strugami. Nie może zapomnieć, z jaką czcią ubierała kiedyś Jezusa – Dziecię, a teraz tak Go znieważają...
Ale Ona wyprasza dla mnie łaskę, aby pamięć o Jego ranach chroniła mnie przed pokusami i upadkami.
Sancta Mater, istud agas,
Crucifíxi fige plagas
cordi meo válide.
Matko, ponad wszystko świętsza,
Rany Pana aż do wnętrza
w serce me głęboko wpój. 
Stacja XI
Pan Jezus przybity do krzyża
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Mogłoby się wydawać, że Maryja patrząc na przybijanie do krzyża rąk i nóg Najświętszych – bardziej cierpiała niż Jezus.
Dzięki tym cierpieniom wyprasza mi łaskę, abym nie poddał się znieczuleniu na swój grzech i na cierpienia innych.
Tui Nati vulneráti,
tam dignáti pro me pati,
poenas mecum dívide.
Cierpiącego tak niezmiernie
Twego Syna ból i ciernie
niechaj duch podziela mój. 
Stacja XII
Pan Jezus umiera na krzyżu
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Maryja razem z Synem przeżywała Jego konanie. Czuła wdzięczność dla Jana i Magdaleny za to, że nie zaparli się Jezusa, że trwali przy Niej, chociaż Jej nie rozumieli.
Zapamiętam, że przyznając się do Ukrzyżowanego, mam zapewnioną Jej pomoc, zwłaszcza wtedy, gdy sam będę miał trudności.
Fac me tecum pie flere,
Crucifíxo condolére,
donec ego víxero.
Spraw, niech leję łzy obficie
i przez całe moje życie
serce me z Cierpiącym wiąż.
Stacja XIII
Pan Jezus zdjęty z krzyża
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
On już nie cierpi, ale Ona nadal współczuje i współcierpi, oglądając rany zadane Synowi.
Dzisiaj bardzo potrzebujemy tego, aby na nowo przeżywać te cierpienia, które Pan Jezus kiedyś dla nas poniósł. One zdolne są nasze zatwardziałe serca przemienić i uleczyć.
Iuxta crucem tecum stare,
fac me tibi sociáre
in planctu desídero.
Pragnę stać pod krzyżem z Tobą,
z Twoją łączyć się żałobą,
w płaczu się rozpływać wciąż. 
Stacja XIV
Pan Jezus złożony w grobie
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste...
Nieprzyjaciele Pana Jezusa tryumfują – wydaje się im, że jeżeli zapieczętują grób, mają zapewnione ostateczne zwycięstwo.
Prawdziwa wiara i nadzieja Kościoła zachowana była tylko w Sercu Matki, chociaż było ono jeszcze przepełnione goryczą.
Jeżeli znajdziemy się oko w oko z poczuciem jakiejś klęski czy śmierci kogoś najbliższego, wtedy zwróćmy się do Niej.
Virgo vírginum praeclára,
mihi iam non sis amára,
fac me tecum plángere.
Panno Święta, swe dziewicze
zapłakane wznieś oblicze
jeden niech nas łączy płacz.
Zakończenie
Matko Bolesna, pragnę Ci podziękować za to, że uczyłaś mnie dzisiaj prawdziwie kochać Pana Jezusa i bliźniego.
Proszę Cię, aby Jego cierpienia nie zatarły się w moim umyśle. Przypominaj mi o nich zwłaszcza wtedy, gdy będę zniechęcony czy daleki od Jezusa, kiedy okażę Mu niewdzięczność swoim postępowaniem.
Quando corpus moriétur,
fac ut ánimae donétur
Paradísi glória. Amen.
Gdy ulegnie śmierci ciało,
obleczone wieczną chwałą,
dusza niech osiągnie raj. Amen
Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.
I ty, któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.